Naar het beloofde land

Waar de Engel ziet het bloed
van een lam, dat sterven moet,
gaat de dood het huis voorbij.
Onze God maakt slaven vrij.

Uit Egypte, door de zee,
reist God met de Zijnen mee
in het schijnsel van de wolk.
God wil wonen bij Zijn volk.

Zonder einde is Zijn trouw.
Voor het breken van de dauw
Strooit God rond genadebrood.
God geeft leven in de dood.

Stapvoets door het hete zand,
richting het beloofde land.
Rotsen worden een fontein.
God trekt mee door de woestijn.

Op de Sinaï heeft God
neergeschreven Zijn gebod
in twee tafelen van steen.
Woorden om ons leven heen.

Met de ark van het verbond
gaan de woorden uit Gods mond
als een lamp mee voor de voet
die voor struikelen behoedt.

Uit Zijn sterke rechterhand
geeft God Israël het land,
dat van melk en honing vloeit,
waar de roos van Saron bloeit.